Blog Gerton Heyne: Meelopen bij oncologie

Afgelopen donderdag mocht ik een dagje meelopen met Sylvia Verhage, verpleegkundig specialist op de afdeling oncologie van het Jeroen Bosch Ziekenhuis. Ik raakte met haar in gesprek tijdens het jaarcongres van V&VN Verpleegkundig Specialisten in oktober. Ze nodigde me toen uit om een keer met haar mee te lopen.

Zo gezegd, zo gedaan. Om 8 uur meld ik me bij de receptie van het ziekenhuis. Binnen een paar minuten komt Sylvia me ophalen. We lopen naar haar kamer waar ik word ontdaan van ringen en mijn horloge. In ruil daarvoor krijg ik een witte jas. Die staat me best goed. Sylvia praat me snel door de agenda van de dag en even later sluiten we aan bij een MDO (multidisciplinair overleg) met onder andere een chirurg, patholoog anatoom en een radioloog. In hoog tempo wordt in medisch jargon een aantal patiënten besproken. Dat tempo doet niks af aan de zorgvuldigheid en professionaliteit. Integendeel! Ik kijk naar twee grote gescheiden schermen waarop respectievelijk dossier en foto’s worden bekeken en besproken. Indrukwekkend.

Vervolgens geeft Sylvia me een rondleiding over de afdeling. Ik schud wat handen en stel me voor. Een razendsnel gesprekje met een aantal verpleegkundigen over V&VN en hun lidmaatschap. Maar eigenlijk is daar geen tijd voor. Want we moeten door. De eerste patiënt zit te wachten.

Ik installeer me naast Sylvia op haar spreekkamer. Wanneer ze de eerste patiënt op de gang tegemoet loopt, vraagt ze of het geen bezwaar is dat er deze keer een collega bij is. Geen bezwaar, ook niet bij de volgende patiënten.

En zo kijk en luister ik mee naar de verhalen. Van een oudere dame, een man van middelbare leeftijd of een jonge vrouw. Ieder in een ander stadium van behandeling; aan het begin, er middenin of aan het eind. Voor de meesten de eerste keer, voor een enkeling de zoveelste keer. Iedere patiënt reageert anders. Van ogenschijnlijk laconiek, via wijs berustend tot paniekerig vanwege de begrijpelijke onzekerheid en angst. De meesten hebben een partner meegenomen, een kind of ouder, die met net zoveel vragen en onzekerheden zitten. Sylvia hoort aan, licht toe, legt uit, verandert medicatie, bemoedigt, adviseert, organiseert. Ik zie hoe nauw dat luistert. Elk woord, elke stilte, elk besluit komt erop aan. Ze lijkt dokter, psycholoog, maatschappelijk werkster en verpleegkundige ineen. Maar doet dat natuurlijk vanuit haar rol, bevoegdheid en verantwoordelijkheid als verpleegkundig specialist.

Bewonderenswaardig werk met veel impact. Ik dank Sylvia dat ik hier bij heb mogen zijn. De verhalen van de patiënten blijven me bij. Het is echt een voorrecht om hierbij geweest te mogen zijn. Ik doe dit graag nog een keer. Dus of je nu verzorgende bent, verpleegkundige of verpleegkundig specialist, nodig me uit en ik kom heel graag!

Tot ziens,

Gerton Heyne
Voorzitter a.i.