Hoe gaat het nu op de IC? ‘Maak het vak aantrekkelijk voor verpleegkundigen’

Meer waardering, loopbaanperspectief en zeggenschap: dat is nodig om IC-verpleegkundigen én alle andere verpleegkundigen en verzorgenden in de zorgketen te behouden. Het Jeroen Bosch Ziekenhuis is al begonnen. “Er wordt goed voor ons gezorgd.”

Na de coronacrisis was het duidelijk: er moet een opschalingsplan komen om een eventuele tweede golf te kunnen opvangen op de IC’s. Het Landelijk Netwerk Acute Zorg nam die taak op zich, in opdracht van het ministerie van VWS. V&VN IC zorgde voor een zware verpleegkundige stem in het opschalingsplan, en nodigde onder anderen IC-verpleegkundige Elke de Ronde (27) van het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch uit om eraan mee te werken. “Deze kans moet ik grijpen, dacht ik direct. Ik vond het belangrijk om mijn stem te laten horen.” Tal van vragen kwamen aan bod: hoe kunnen we de IC opschalen zonder de reguliere zorg af te schalen? Wat is daarvoor nodig? Hoe komen we aan personeel en hoe zorgen we ervoor dat verpleegkundigen behouden blijven voor het vak, zowel op de IC’s als op de verpleegafdelingen en in de rest van de zorgketen? En welke ondersteuning hebben ze daarbij nodig? “Meedenken, meepraten en zo daadwerkelijk invloed uitoefenen: ik vond het een leerzame ervaring.”

In het Jeroen Bosch Ziekenhuis (JBZ) werd al goed voor verpleegkundigen gezorgd, vertelt Elke. “Maar door de coronacrisis is dat nog meer op de voorgrond gekomen. Er zijn speciale projecten om ons fit te houden, voldoende carrièreperspectieven, we kunnen zelf onze roosters aanvragen en we krijgen fruit en andere attenties. Tijdens een nachtdienst mogen we zelfs even slapen in een speciale energy pod. Daarin kun je een powernap van twintig minuten doen om extra energie te tanken. Het is echt van belang dat het verpleegkundig beroep aantrekkelijk wordt gemaakt en dat er wordt geïnvesteerd in het behoud van medewerkers.”

Heftige tijd

Tijdens de coronapiek  besloot Joyce Sieliakus (35), al tien jaar werkzaam op de afdeling CCU (hartbewaking) van het JBZ, bij te springen op de IC. “Ik had al jaren interesse in de IC, maar had de stap nooit durven nemen. Altijd was er weer een ander excuus: een druk sociaal leven, trouwen, kinderen. Toen de vraag kwam of er verpleegkundigen waren die de collega’s op de IC wilden ondersteunen, meldde ik me direct aan.”

Ondanks de bizarre coronatijd wist ze het nu zeker: dit was wat ze zocht. “Het was alsof ik in een warm bad terechtkwam”, zegt ze over haar nieuwe afdeling. “Ik hoorde er meteen bij. Je doet het werk samen als een groot team. Inhoudelijk vond ik het ook direct interessant. Elke dag vroeg ik me af: wat zal er vandaag op ons af komen? De coronapiek was een heftige tijd, ook voor naasten van opgenomen patiënten. De afdeling kocht daarom iPads, waardoor wij met familieleden konden Skypen en hun dierbare via het beeld toch even konden laten zien.”

‘Ga in gesprek’

Beide verpleegkundigen vinden dat de coronapiek veel duidelijk heeft gemaakt. Hoe belangrijk samenwerking is, bijvoorbeeld. Elke: “Het draaien van patiënten moet je echt samen doen. Belangrijk is daarom een vaste groep ondersteuners, zodat je niet steeds opnieuw hoeft uit te leggen wat je van ze verwacht.”
Joyce, die nu de opleiding tot IC-verpleegkundige volgt, voelt zich voorbereid op een eventuele tweede golf: “Het warmlopen hebben we gehad. Uiteraard hopen we dat die tweede golf er niet komt, maar we hebben voldoende beschermingsmiddelen en we doen het samen.”

Elke: “Nu hebben we tijd om ons voor te bereiden. Het opschalingsplan is hier onderdeel van. Daar zal ik binnen het JBZ een bijdrage aan leveren. Momenteel werken we hard om een extra IC operationeel te maken. Daarnaast willen we een flexibele schil van medewerkers creëren binnen de acute zorg die ondersteuning kunnen bieden bij grote drukte. Wat ik mee wil geven aan verpleegkundigen in andere ziekenhuizen: wacht niet af en ga in gesprek met het management, zodat je hierover kunt meepraten. Want als verpleegkundigen zijn wij nu aan zet.”

Bron: V&VN Magazine 3-2020 | Tekst: Aliëtte Jonkers | Beeld: Bram Petraeus