Net-afgestudeerd en in twijfel: ‘Ik overweeg het vak te verlaten’

Er is een groot tekort aan verpleegkundigen en verzorgenden. Tegelijkertijd melden zich voor de opleiding verpleegkunde steeds meer studenten aan. Goed nieuws voor de huidige verpleegkundigen en verzorgenden én voor net-afgestudeerde verpleegkundigen die een baan zoeken, zou je denken. De praktijk blijkt weerbarstiger. Door de hoge werkdruk en het tekort aan personeel is er regelmatig weinig tot geen tijd om net-afgestudeerde verpleegkundigen in te werken of te begeleiden. V&VN bracht dit dilemma onder de aandacht en ontving als reactie daarop meerdere verhalen uit de praktijk van leden en niet-leden. In dit stuk vertellen twee net-afgestudeerde verpleegkundigen over hun (sollicitatie-)ervaringen. “Na mijn proeftijd van vier weken stond ik weer op straat. Voor mijn gevoel heb ik geen kans gekregen om me te bewijzen”, vertelt Anna* een jonge verpleegkundige.

En ze blijkt niet de enige. “Direct na mijn afstuderen heb ik vijf sollicitatiebrieven geschreven. Van één instelling heb ik nooit een reactie ontvangen, bij een aantal andere mocht ik op gesprek komen. Helaas was een daarvan geen match. Bij de baan van mijn voorkeur ging het gesprek heel goed, maar vervolgens heb ik twee maanden op een reactie gewacht. Ik wilde deze baan zo graag dat ik in de tussentijd niet heb gesolliciteerd. Na twee maanden kreeg ik goed nieuws en mocht ik aan de slag. Het was een groot team en ik merkte dat de verwachtingen hoog waren. Omdat er bovendien weinig tijd was om me in te werken, werd ik daar best onzeker van.

Na drie weken gaf een collega-verpleegkundige (ter vervanging van de langdurig afwezige leidinggevende) in een gesprek aan dat ze twijfels over mij had. Wat voor twijfels werd me niet direct duidelijk. Ik heb in dat gesprek aangegeven dat ik ook bij mijn stages soms wat langer nodig had om mijn plek te vinden. Geen maanden, maar wel iets langer dan drie weken. Helaas was hier geen tijd voor. Een week later werd me medegedeeld dat ik weer kon vertrekken.”

‘Je weet toch hoe dit moet?’

Sara* een andere jonge verpleegkundige met een mbo-opleiding op zak, kreeg op haar werkplek te horen dat ze niet duidelijk communiceerde. Wat daar precies mee bedoeld werd, bleef ook na doorvragen een raadsel voor haar. Er werd wel één situatie beschreven. Dat was een situatie waarbij ze twee artsen en drie managers iets moest vertellen waar ze zelf niet helemaal achter stond. “In dat gesprek kwam ik niet goed uit mijn woorden. Kort daarop kreeg ik de opdracht om een plan te schrijven over hoe ik mijn communicatie zou kunnen verbeteren. Binnen zes weken moest ik dit geschreven hebben. Ik wist niet waar ik moest beginnen. Dit plan had ook effect op de hbo-v-opleiding die ik op dat moment volgde. Er werd me verteld: ‘Als hbo’er weet je toch wel hoe dit moet?’ Ik heb uiteindelijk moeten besluiten om met de opleiding te stoppen, terwijl dat het laatste was wat ik wilde.”

Twijfelen

Beide jonge verpleegkundigen hebben bewust voor de zorg gekozen. Toch hebben ze door deze ervaringen allebei overwogen om iets anders te zoeken. “Ik vind het heel lastig, want voor mijn gevoel heb ik geen kans gekregen om me te bewijzen. Nu ik thuis zit begin ik door deze ervaringen ook te twijfelen of ik wel de juiste keuze heb gemaakt. Soms overweeg ik om de zorg te verlaten en een heel ander vak te kiezen. Tegelijkertijd wil ik écht graag aan de slag om met plezier in de zorg te kunnen werken. Op dit moment heb ik meerdere sollicitaties lopen. Ik heb ook een aantal open sollicitaties gestuurd. Ik hoop dat ik binnenkort meer succes heb,” vertelt Anna hoopvol.

Sara heeft vrij snel een nieuwe baan gevonden. “Hier zit ik op mijn plek. In mijn vorige functie werd ik bovendien als leerling betaald en als verpleegkundige ingezet. In de praktijk kreeg ik ook regelmatig hbo-taken. Nu heb ik prettige begeleiding, vertrouwen van mijn collega’s en ik word als verpleegkundige ingezet én betaald! Op deze werkplek kan ik ook mijn hbo-opleiding verder afmaken. Ik krijg nu de bevestiging dat ik prima kan communiceren en samenwerken. Ik weet nog niet waar ik over een aantal jaren werk, maar waarschijnlijk wel in de zorg. Dit vak vind ik echt mooi en ik zie nog volop mogelijkheden!”

*Dit zijn fictieve namen. De namen van de verpleegkundigen zijn bij de redactie bekend. In het artikel zijn ze anoniem, om (toekomstige) baankansen niet te beïnvloeden.