Sociaal psychiatrisch verpleegkundige Nandl Lokhorst over 2020: 'Een zeer moeilijk jaar'

In deze laatste week van 2020 blikken we met een aantal zorgprofessionals terug op een veelbewogen, hectisch en heftig (corona)jaar. Dit keer: sociaal psychiatrisch verpleegkundige Nandl Lokhorst. Ze werkt bij GGZ Rivierduinen in een FACT-team en af en toe in de crisisdienst én is voorzitter van V&VN SPV. 

Nandl, hoe heb jij 2020 beleefd?

"Het was voor mij zowel op het gebied van werk als privé een zeer moeilijk jaar. Terugkijkend op mijn werk heb ik vooral veel last gehad van de coronamaatregelen. Veel van mijn patiënten begrepen niets van de maatregelen en waren deze ook snel zat. Helemaal tijdens de eerste coronagolf. Al snel hielden ze zich niet aan de anderhalvemeterregel of vergaten te vertellen dat zij last hadden van klachten. Tijdens mijn werk in de crisisdienst heb ik vooral te maken gehad met mensen die zich suïcidaal uitte, omdat ze of hun werk kwijt waren geraakt of last hadden van eenzaamheidsproblematiek. Wat opvallend was tijdens de eerste golf was dat het in eerste instantie rustiger was. Huisartsen verwezen minder door en als mensen dan uiteindelijk in de crisisdienst terechtkwamen, waren ze zieker dan als ze eerder waren gekomen."

Wat was jouw hoogtepunt?

"Het gesprek wat ik heb gehad als voorzitter van de afdeling Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige met staatssecretaris Paul Blokhuis over de WvGGZ, maar ook de fotoshoot die ik heb gehad voor V&VN Magazine."

En het absolute dieptepunt?

"Dat de GGZ als laatste in de rij stond om medische mondkapjes te krijgen. Als voorbeeld: ik was tijdens de eerste golf bij een patiënt en ik had geen enkele persoonlijke beschermingsmateriaal gekregen, omdat ze niet voorradig waren. Een collega van de wijkverpleging kwam wel gekleed in volledige beschermingsmateriaal. Ik kon niet uitleggen aan mijn patiënt waarom zij wel en ik niet. Het was erg pijnlijk om tot de conclusie te komen dat wij en onze patiëntenpopulatie minder belangrijk waren dan de andere hulpverleners en patiënten."

Welke les neem je mee naar 2021?

"Ik heb geleerd hoe weerbaar en krachtig mijn patiënten zijn. Hoe fantastisch zij dit jaar doorgekomen zijn met alle opgelegde beperkingen."

Wat hoop je voor het nieuwe jaar?

"Dat politieke beleidsmakers gaan beseffen hoe kwetsbaar de patiëntenpopulatie in de GGZ is en dat daar veel meer aandacht voor komt. Want ondanks dat er gezegd wordt dat de GGZ op de kaart staat, leeft dit gevoel niet bij mij."

Tot slot, wat wens je andere verpleegkundigen en verzorgenden toe?

"Zeer goede psychologische ondersteuning. Veel collega's hebben dit jaar te maken gehad met het overlijden van hun patiënt(en) of bewoner(s) en hebben geen of weinig tijd gehad voor het verwerken van deze mentale belasting. Ik hoop dat als het weer 'rustiger' wordt, er veel aandacht aan wordt besteed, omdat ons werk ertoe doet. Het zou zonde zijn om te moeten stoppen met ons prachtige vak, omdat er geen goede nazorg en ondersteuning geleverd wordt."