'Wat staat er op hun bucketlist?'

Weten dat je niet meer beter wordt... Arantxa de Groot (29), verpleegkundige bij Karveel (organisatie Gemiva) in Maassluis, vertelt in V&VN Magazine hoe palliatieve zorg er in de gehandicaptenzorg uitziet. “Hij zei: drink een borrel op me. Dat doe ik nog elk jaar.”

“Onlangs zijn we met zeven cliënten naar Disneyland Parijs gegaan. Dat wilden zij graag, nu het nog kan. Ik zie nooit beren op de weg, de collega’s die mee waren ook niet, dus we dachten: dat gaan we doen”, vertelt Arantxa. “Het was behoorlijk spannend, want sommigen hadden beade­mingsapparatuur mee. We moesten per cliënt maatwerk leveren. Ik heb twintig uur per dag gewerkt en vier uur per nacht geslapen. Het was het helemaal waard.

Ik werk met de doelgroep met niet aange­boren hersenletsel en/of een lichamelijke beperking. Een aantal cliënten is progressief ziek, zij zullen uiteindelijk overlijden aan hun ziekte – maar dat kan nog jaren duren. We voeren gesprekken over hoe ze hun toe­komst voor zich zien, wat er op hun bucket­list staat en wat ze niet meer willen. Wil iemand nog gereanimeerd worden? Of beademd? Ook begeleiden we met rouw en verlies. Hoe gaat iemand met de situatie om? Is er extra hulp nodig?”

“Ik vind het lastig als ik een cliënt van mijn eigen leeftijd heb. Ik denk na over trouwen en kinderen, zij zijn bezig met de dood. Ik ben niet zo’n prater, maar gelukkig kan ik het er goed met mijn manager over hebben. Onze locatie is relatief nieuw, waardoor ik hier nog maar één overlijden heb meegemaakt.

Paul had Parkinson en kon op een gegeven moment niet meer zelfstandig van het toilet komen. Zo verstijfd was hij geraakt. Voor hem het teken: het hoeft niet meer. Ik heb hem begeleid bij zijn euthanasiewens­ en traject. Dat was zwaar, maar ik ben blij dat ik Paul heb kunnen helpen. Uiteindelijk overleed hij op mijn verjaardag. Paul zei: drink een borrel op me. Dat heb ik gedaan en dat doe ik nog elk jaar. Hij inspireert me om alles uit het leven te halen wat erin zit. Net als hij ooit deed.”

Bron: V&VN Magazine: Palliatieve zorg | Tekst: Jorieke van Noorloos | Beeld: Roos Koole