Ziet mijn baas de meerwaarde?

Als ik naar de grote tekorten op de arbeidsmarkt kijk, kan ik zo al één oplossing bedenken om meer collega’s te behouden voor het vak! Ik hoor beroepsgenoten regelmatig zeggen dat ze naast de zorg voor patiënten óók graag de zorg willen verbeteren, collega’s willen helpen zich te ontwikkelen in hun vak, of meer op de plekken willen komen waar de beslissingen over ons vak worden genomen.

Die behoefte zorgt ervoor dat ik talentvolle, innovatieve collega’s verlies aan het bed. De vragenstellers. Ze gaan het onderwijs in, onderzoek doen, leiding geven, noem maar op. Wat ik ze allemaal na een tijdje hoor zeggen is: ik mis de patiëntenzorg. Maar terugkomen of functies combineren, zie ik ze maar zelden doen. Simpelweg omdat het niet kán.

Die gecombineerde functies zijn er namelijk nauwelijks. En als ze er zijn, worden ze niet voldoende gewaardeerd. Ik ben er zelf een voorbeeld van. Nooit zou ik de patiëntenzorg willen verlaten, maar ik wil de dingen waar ik tegenaan loop in mijn werk wèl kunnen begrijpen en veranderen. Dat lukt me niet als ik alleen aan het bed sta. Daarom combineer ik mijn werk met andere rollen, bijvoorbeeld het VAR-voorzitterschap en een adviseursbaan bij V&VN.

Pionieren

Het is pionieren en hard werken. Het lukt soms nauwelijks om het één op het ander te laten aansluiten. Wat levert het op? In theorie zou de kwaliteit van zorg moeten verbeteren als verpleegkundigen en verzorgenden zich ontwikkelen en kennis delen. Dat blijkt uit onderzoek, onder andere in de VS. Ik weet in ieder geval dat het mij persoonlijk veel oplevert: heel veel plezier, verdieping en voldoening! (En een leuk cv). Ziet mijn baas de meerwaarde? Dat vraag ik me af. Ik merk het niet. Het lijkt niet zoveel uit te maken. Wat ik wel weet is dat vrijwel alle bestuurders in de zorg de vacatures op dit moment niet ingevuld krijgen. Iedereen breekt zich het hoofd over de vraag: hoe krijgen we meer verpleegkundigen en verzorgenden?

In tijden van krapte zeggen werkgevers nóg sneller nee tegen gecombineerde functies. Kan niet, geen tijd, je bent te hard nodig aan het bed. Maar wat betekent dat voor je behoefte aan verder kijken, ontwikkelen, variatie? En dus voor het plezier in je werk? Wanneer gaan werkgevers zich realiseren dat een organisatie juist aantrekkelijk wordt als je je aangemoedigd en gewaardeerd voelt als je de directe zorg voor patiënt of cliënt wilt combineren met andere rollen. Medezeggenschap, coaching, meedenken over innovatie… zowel binnenshuis als buitenshuis. En reken maar dat het mensen bindt aan hun baan! Verpleegkundigen en verzorgenden hebben in deze arbeidsmarkt genoeg te kiezen. En dan telt wat de randvoorwaarden zijn, hoeveel ruimte ze krijgen, hoe ze zich kunnen ontplooien in hun werk. Naast het bed en buiten het bed, om de kwaliteit van hun werk voor de mensen waar het om gaat – de patiënten en cliënten – te verbeteren.

Volg je hart 

Dus, collega’s: volg je hart en bedenk waar je professioneel (nog) gelukkiger van wordt. En werkgevers: vráág verpleegkundigen en verzorgenden nou eens wat ze willen. Beloon betrokkenheid en nieuwsgierigheid en behoud zo je mensen. Je hebt ons hard nodig.

Dit nieuwsartikel is per december 2019 overgeplaatst van de oude website van V&VN naar de vernieuwde website. Eerder geplaatste reacties komen hiermee te vervallen. Wil je reageren op dit artikel? Praat verder op social media.