Zorgprofessionals in Achterhoek pakken door met digitale overdracht

Dat de verpleegkundige overdracht tussen zorginstellingen beter kan, zal iedere verpleegkundige of verzorgende bevestigen. Dat bleek ook weer uit de peiling die V&VN in oktober 2020 over dit onderwerp hield. De oplossing voor dit probleem wordt steeds beter gevonden in de digitale uitwisseling van gegevens tussen zorgorganisaties, beter bekend als eOverdracht.

Als één van de eersten, gaan zorginstellingen in de Achterhoek hiermee voorop in de strijd. Samen met groepen verpleegkundigen en verzorgenden werken ze daar hard aan de volgende stap. "Zorgaanbieders in de Achterhoek willen graag dat de eOverdracht snel naar een hoger plan wordt getrokken", zegt programmaleider Jerry Fortuin.

Omdat zorginstellingen in de Achterhoek snel van de oude situatie af willen, is InZicht-programmaleider Jerry Fortuin uit de startblokken geschoten. "We hebben de schouders onder dit initiatief gezet. Voorop lopen heeft voeten in de aarde: je moet aan regels voldoen en als je de eerste bent kun je de kunst niet afkijken. Maar het lukte wel."

Haast bij digitale overdracht

Die haast achter het project is logisch: niemand heeft er baat bij dat de programma’s waarin patiëntgegevens worden opgeslagen elkaar niet begrijpen. En dat is op veel plaatsen aan de orde van de dag. Gaat er een patiënt of cliënt naar van het verpleeghuis naar het ziekenhuis of terug naar huis na een opname, dan gebeurt het nog dikwijls dat verpleegkundigen of verzorgenden een fax ontvangen waarin de overdracht uiteen wordt gezet.

Werken via eOverdracht scheelt dus nogal wat ergernis: de meeste zorgverleners zitten dringend verlegen om extra verpleegkundigen en verzorgenden. Dat betekent dat medewerkers die wel inzetbaar zijn meer zorg moeten verrichten dan normaal. En daar komt dan als bonus nog een onnodig grote berg administratie bij, omdat de manier waarop gegevens worden verwerkt per zorginstelling zo verschillen dat ze digitaal niet of nauwelijks één op één zijn over te nemen. Daar komt het risico op fouten in het overschrijven bij, en de grotere kans dat gevoelige informatie gaat zwerven.

Weten wat er nodig is

De vraag wat er nodig is, kon volgens projectleider Fortuin maar door één partij goed worden beantwoord. De eindgebruikers. Fortuin: "Veel te vaak wordt er bij dit soort projecten eerst gekeken naar een bedrijf dat een systeem moet leveren en die zetten er dan een techneut op. Maar dat is de verkeerde volgorde. Je kunt pas gaan bouwen als je weet wat er nodig is. Als de overlap en de problemen in kaart zijn gebracht, kun je pas aan een goed systeem gaan bouwen."

Verpleegkundigen van zeven VVT organisaties (Sensire, Azora, Careaz, Marga Klompe, Buurtzorg, Markenheem en Gouden Leeuw groep) en beide ziekenhuizen (Slingeland Ziekenhuis, SKB) zijn nu namens de zorgaanbieders in de regio actief aan de slag met een systeem waarin de registratiesystemen van hun organisaties elkaar gaan verstaan. Midden in een pandemie en zonder concrete oplossingen ‘van buiten’: de Achterhoek loopt immers voorop. "De uitdaging bij pionieren is dat je soms zelf het wiel moet uitvinden", zegt Anniek Wikkerink van Azora.

"Omdat er nu nog geen digitale oplossing is voor het uitwisselen van gegevens, moet je in de samenwerking tot suggesties komen. Dat is natuurlijk de bedoeling, maar ik hoop dat collega’s die straks buiten deze regio aan de slag gaan ook iets hebben aan de ervaringen die wij hebben opgedaan."

Zicht op zorg die al wordt gegeven

Volgens Dija Vogelaar van het Slingeland Ziekenhuis laat de samenwerking van verpleegkundigen in de regio zien dat er verschillen zijn per zorgvorm, maar ook veel overeenkomsten. "Daarom is het zo goed dat je door middel van de overdracht zicht krijgt op de verpleegkundige zorg die een cliënt of patiënt al krijgt van bijvoorbeeld de wijkverpleegkundige. Stel dat een patiënt een verhoogd risico heeft om te vallen. Dan is het bij opname in het ziekenhuis belangrijk dat je deze gegevens al hebt zodat direct de juiste zorg ingezet kan worden om te voorkomen dat hij of zij daadwerkelijk valt. Voor de patiënt is ook het prettig als dit al bekend is. Die hoeft dan niet steeds weer opnieuw dezelfde vragen te beantwoorden."

"We zijn heel benieuwd hoe het er concreet uit gaat zien", gaat Vogelaar verder. "Gegevens die je direct bij opname al hebt, kunt hergebruiken, bij ontslag niet meer overal alle gegevens bij elkaar zoeken, overtypen, en vanuit de wijkzorg locatie-onafhankelijk toegang tot de gegevens; ik kan het me nog niet helemaal voorstellen. We gaan er vanuit dat dit echt moet gaan lukken."

De manier van vastleggen is cruciaal. "Gegevensuitwisseling tussen verschillende systemen is het succesvolst als je afspraken kunt maken over welke data je vastlegt. Daar zetten we vanuit de praktijk grote stappen in en eigenlijk is iedereen enthousiast. Vooral vanwege de tijdwinst die je boekt als je straks snel en eenvoudig de informatie tot je beschikking hebt", besluit Wikkerink.